Gisteren naar de band Volbeat gaan kijken. Of beter gezegd, gaan luisteren. Kijken naar vier mannen met gitaren en drums is niet bijster interessant, luisteren wel. Fout. Gisteren was kijken net een beetje interessanter dan luisteren. Michael Poulsen, zanger/boegbeeld/sirene zakte na een half uur in elkaar en stond niet meer op. De eerste geruchten doken diezelfde nacht al op: hij leeft niet meer. Zo gaat dat op internet. Leugens gaan heel snel een eigen leven leiden, ook als het de dood betreft. Immers, omdat niemand precies weet hoe het zit moet Poulsen wel dood zijn. Stelletje roddelnichten. Dit is echte rock & roll beste mensen, niet de Grote Jan Smit doet het met Nick en Simon Show. Ik doe dus geen uitspraken over wat de oorzaak wel is. Ik zet mijn geld op de Mexicaanse griep, die krijgt namelijk overal de schuld van. Maar het ergste is, voor even stelde ik me voor dat hij daar op dat moment, toen wij stonden te kijken, op het podium dood neerplofte, in het harnas met een Gibson SG om zijn nek. Michael Poulsen: geofferd aan de Grote God van Rock & Roll, en wij waren erbij.
Inmiddels is Michael Poulsen allang uit het ziekenhuis ontslagen. Koorts en vermoeid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten