Gereedmaken voor vertrek

Onlangs heb ik mij de kunst van ‘het gereedmaken voor vertrek’ meester gemaakt. Een bijna 16 maanden durende 'real life' cursus waarin ik als deelnemer bekogeld ben met situaties zoals ze alleen in de praktijk voorkomen. Het geheim van het meesterschap leest zich als volgt: veroorloof jezelf geen enkele fout. Elk onderdeel is even wezenlijk en afhankelijk van het volgende. Dit is cruciaal gebleken. Is dit te vaag voor je? Dan een voorbeeld. Stel het is woensdagmiddag en ik wil even de stad in, bijvoorbeeld om een brood te kopen. Simpele opdracht, geen probleem. Klopt. Maar als ik ‘het gereedmaken voor vertrek’ slordig uitvoer en niet serieus neem is de kans groot dat mijn dag belandt in een neerwaartse spiraal, richting het inferno dat ongecontroleerd vaderschap soms kan zijn. Daar gaan we. Op het aanrecht leg ik klaar vlak voordat ik zoonlief wek uit zijn ochtendslaap: mijn telefoon (vanochtend opgeladen), huissleutels, paraplu en portemonnee. Mijn iPod (vanochtend opgeladen), brood, fruit en melk voor de lunch van zoonlief. Mijn tas staat ernaast. Op de gang staat inmiddels al klaar: de kinderwagen, inclusief regenhoes en boodschappentas, just in case. De warmhoudzak van de kinderwagen is opengeslagen, de riempjes zijn naar een kant gelegd. In de tas zit: een luier, schoonmaakdoekjes, een drinkfles met Roosvicee en een ziplock met enkele droge koekjes en soepstengeldelen. Op de zitbank in de kamer heb ik klaargelegd: zijn winterjasje, sjaal en mutsje. De volgorde is: eerst mijn eigen prepareren. Jas aan, sjaal om, tas omhangen en het kinderwagencompartiment vullen met de regenhoes en draagzak voor boodschappen. Huissleutel in mijn rechterbroekzak steken. Niet links want met mijn linkerarm draag ik zoonlief als hij uit de wagen is en ik dus niet bij de sleutels kom. Goed. Alles gedaan, dan even stoppen, diep ademhalen en het actielijstje even in mijn hoofd laten passeren. Check. Alles gedaan? Ja. Daar gaan we. Eenmaal op weg daalt de rust in mij neer als dwarrelende sneeuw en haal ik opgelucht adem. Mijn Ipod speelt Sigur Ros. Zoonlief gilt naar een duif. Over een dik uur ben ik weer terug en moet alles weer uitgeladen worden. In het koffiezetapparaat zit al een filter 4 met koffie voor 3 koppen. Het water zit er al in, ik hoef hem alleen maar aan te zetten zodra hij in bed ligt voor z’n middagslaapje. Ontbijt ben ik vergeten, zoals altijd op woensdag. Overal aan willen denken zit er niet meer in.