These shoes are made for walking

Hij heeft zijn eerste schoentjes gekregen. Echte Geiswienns (of zoiets) in de kleur rood. Kleur, vorm, gemak, hem maakt het niets uit, zolang er maar klittenband aan zit want dat maakt zo’n leuk geluid. Nu hij zijn eerste schoentjes draagt is de stoep en de straat en de tuin opeens een nieuw wandelgebied. Een dat hij spannend vindt. En als het spannend is vouwt hij zijn handjes in elkaar en stopt hij met bewegen, zakt een beetje door zijn knieën en wacht af. Hij laat wat hij ziet en wat van hem verwacht wordt (namelijk lopen) eerst bezinken, in de ruimste zin van het woord. Dit vergt dus nogal wat geduld, zeker als je geen tijd hebt en meneer op z’n dooie gemak een kwartiertje rond staat te turen voordat hij in de actie schiet. Hem ertoe zetten werkt averechts, hij zal slechts zijn armpjes omhoogsteken en mij gebieden om hem op te tillen en rond te dragen als ware hij een koningskind. Daarvoor hebben we die schoentjes niet gekocht.