Voor mannen met een steek los

In de onderstromen van onze jachtige maatschappij leven nieuwe uitlaatkleppen. Soms worden ze letterlijk aan de deur bezorgd. Bijvoorbeeld de drie borduursets die vriendin R. onlangs besteld heeft. Mijn borduurvooroordeel van gaap, voor ouwe vrouwtjes werd meteen de kop ingedrukt. Vriendin R. is een jonge vrouw van deze tijd met een scherp oog voor mooiheid en randvoorwaardelijke kwesties. Wat is hier aan de hand? Is zij lid van een geheim genootschap? In de overgang? Is het voor een goed doel? Ik heb van haar twee redenen weten te ontfutselen. Een: borduren is zo fout dat het weer leuk is. En twee: ze gaat onthaasten. Borduren verplicht je namelijk tot stilstand. Je hebt namelijk geen telefoon, internet of multimediaplayer nodig. Tijd, naald en garen, that’s it. Ik vrees dat het een langjarig project zal worden want bloemetje nummer 1 stond er pas na enkele uren borduren op. De trots was er overigens niet minder om. Het schijnt wel sneller te gaan naarmate de verstreken tijd en dus de ervaring die je hebt opgedaan een grotere rol gaan spelen. Maar borduren? Ik kom er maar niet over uit. Research naar het fenomeen leerde mij dat er zelfs mannen van mijn generatie zijn die het doen. Ongelofelijk eigenlijk. Al die hobby’s waar je als man uit kunt kiezen, ik noem bijvoorbeeld x-boxen, baard groeien, bloggen, sport, foute accenten leren, human beat boxen, dungeons and dragons, oosters worstelen, New Kids kijken of internetporno. En dan kies je voor borduren?