Van haviksoogkwaliteit

Zoonlief heeft een uitermate goed ontwikkeld oog voor een bepaald soort detail. Zijn buitenproportionele grote ogen zouden daarbij wel eens een essentiële rol kunnen spelen. Behalve aan een stijgende mate van detailgevoeligheid is zijn gedrag sinds enkele maanden ook onderhevig aan een autofetisch. Als het wielen heeft is het een auto. Zo simpel is het. En alles met wielen doet ‘toetoe’. Dat is peuters voor auto, al dan niet met claxon. En elke auto die hij ziet wil hij graag met ons delen, met ons de blinde volwassenen. Zijn wijzende vingertje geeft dan feilloos aan waar de ‘toetoe’ precies is. Op straat is dat een makkie. Op de achterkant van de lokale weekkrant is dat een stuk lastiger. Daar heb je ogen voor nodig van haviksoogkwaliteit. Er zat welgeteld 4 seconden tussen het openvouwen van de krant en het wijzende vingertje begeleid door: “toetoe”. Op de volgende foto bevindt zich een auto. Zie je hem?


Dacht ik al. Ik zag hem in eerste instantie ook niet. Ik zoom in.


En nu? Zie je de auto nu? Hint: het is een Volvo. Nee? Dacht ik al. Ik ga je helpen met een bescheiden pijl.


En verhip. Een 'toetoe'.