Het was weer 11 september. Lang geleden stond ik onderaan een van de twee WTC-torens, trots omhoogkijkend met mijn borst en kin stevig tegen het beton gedrukt. Ik wilde de hoogte ervaren. 21 jaar oud was ik en beduusd door de overweldiging. Armen langs mijn lichaam bengelend. Kleiner kun je niet zijn als mens, groter kun je je niet voelen. Alles is mogelijk dacht ik nog. De toren leek naarmate mijn ogen hoger keken te hellen. Het uiteinde van de toren zelf was onzichtbaar, zo hoog was hij. Das wahr einmahl. De torens zijn er niet meer en binnen 10 jaar is wat er die dag in september gebeurde nog maar een anekdote. De mens vergeet. Hij raakt kwijt. Dat proces gaat langzaam maar het is onomkeerbaar.
Zolang we mens blijven, maken we dezelfde fouten. Neem nou de huidige crisis, of eigenlijk ongeacht welke crisis. Het was immers niet de eerste. Wel de eerste van deze generatie geldgraaiers. We leren niet. Ja, voor heel even. Omdat we bang zijn dat we niet meer met vakantie kunnen. We onderschatten, omdat we nog niemand persoonlijk kennen die ontslagen is. Bovendien, dankzij ons kom-op-gaan-met-die-banaan-leven hebben we niet eens tijd om ons zorgen te maken. Ach, komt allemaal wel goed joh. Dat een groep economische experts op het punt stond al hun geld van de bank te halen weten we pas sinds kort. Zo kritisch was het namelijk. Het was bijna man tegen man geweest. Middeleeuwen. Ruilhandel. Stel je voor. Ruilhandel in een maatschappij waar bijna niemand nog iets met zijn handen kan maken. Wat ga je dan ruilen? Al die shit die iedereen toch al heeft?
In deze potentieel gevaarlijke wereld heb ik een kind. Dat blijkt spannender te zijn dan ik aanvankelijk dacht. Misschien dacht ik dat het inmiddels beter ging met de wereld omdat het beter gaat met mij. Misschien hoop ik op de dag waarop mijn zoon het verschil zal gaan maken. Tot dan bewaak ik mijn onrust voor een mogelijke uitbraak. Eigenlijk is het een godswonder dat we als mensheid nog zo ver zijn geraakt. Wie weet hoever we hadden kunnen komen met wat minder ego en wat meer empathie en beschaving.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten