Baby is monstertje

Een mens wordt geboren als monstertje, hetgeen overduidelijk een humorloos complot is van moeder natuur. De eerste paar maanden zijn ze nog schattig (daarom zijn ze zo klein, da’s gewoon de natuur die jou wijsmaakt dat die baby lief is), daarna – als de adrenaline weggeëbd is - komt de waarheid als een haaienvin boven water. Een baby is een koddig verpakt monstertje. Het gilt, slaat, heeft geen enkele controle over emoties, laat staan lichaamsdelen. Het spuugt, laat boeren en scheten en poept erop los. Het heeft slechts instincten die alleen maar bezig zijn met overleven. Willen eten, honger stillen. En daarbij gaan ze over lijken: geef een groep prepeuters wapens en je hebt gegarandeerd een bloedbad.

Het is mijn taak als opvoeder om mijn zoontje te vormen, op te voeden in een mens dat aangepast wordt aan de groep waarin hij later moet gaan functioneren. De maatschappij. Tot dan zijn het kleine beesten zonder lichaamshaar. Wat ’n gedoe eigenlijk dat opvoeden. En het geduld dat je erbij nodig hebt…Pff. Het eerste levensjaar van mijn zoontje evaluerend, beschuldig ik de evolutie van enkele misstappen. Zo was het handig geweest als een baby direct na de geboorte al vier woordjes kan begrijpen en spreken, namelijk: ik pijn, ik honger en ik moe. Dat zou de zaken al een stuk praktischer maken. Lijkt me niet teveel gevraagd. Daarna zou het handig zijn als er meer geslapen wordt en dat ze de uitspraak ‘wat heb ik nou net gezegd?’ kunnen begrijpen en hierop kunnen anticiperen door ‘het’ niet meer te doen. Ook dat lijkt me een kleine moeite. En waarom zijn ze na een maand of 8 al manipulatief? Waarom gebruiken ze volwassen trucs terwijl ze nog geen woord kunnen spreken, nog niet eens kunnen lopen? Niet nodig lijkt me zo.

Ik geloof dat alles een reden heeft, ook dit meesterlijke complot van de evolutie. Het is vooral een confrontatie met jezelf. Mijn eigen persoonlijke tekortkomingen open en bloot gepresenteerd door een schriel manneke die we de komende jaren aan de hand moeten gaan helpen met groot worden. Dat is de taak voorhanden. Ik verwacht nog veel lessen te leren. Vooral over mezelf.