In de categorie oud nieuws opnieuw gebracht

Het lijkt alweer zolang geleden, die avond dat we ontdekten zwanger te zijn. Vergeet de meervoudsvorm overigens. Een man is niet zwanger. We zijn dus niet zwanger, zij is zwanger. Als man sta je er vooral hulpeloos naast. Waar ging dit ook alweer over. Ja, uit de oude doos. Het volgende schreef ik vlak nadat we leerden dat vriendin R. zwanger was. Februari – week 5 2008 Hij is gemaakt in Lille, Frankrijk. Dat weten we zeker. Op een vrijdagavond, tijdens de eerste concrete poging om een liefdesbaby te verwekken. Dit klinkt allemaal heel stoer, eerste poging raak na jaren oefenen, blabla. We hebben echter he-le-maal geen rekening gehouden met het feit dat het überhaupt - bam - zomaar direct raak kon zijn. Het tweede streepje op de predictor stick deed mij dus vol ongeloof stilzwijgen. In mijn achterhoofd heb ik een aantal parameters in achting genomen die mij van alles toeriepen, behalve dat we zo snel zwanger zouden zijn. Mijn leeftijd om te beginnen. En mijn niet zo heel gezonde levensstijl tussen mijn 17e en laten we zeggen 33e jaar. De verslechterde zaadkwaliteit van de gemiddelde man, het milieu om ons heen en het landelijke babymaakgemiddelde van 3 maanden. Kortom, het zou zomaar een jaar kunnen duren voordat hij in de maak zou zijn. Mis! Hij is van de miljoenen kleine jongens de enige die langs de parameters glipte, onderweg flinke millimeters winst wist te maken en de competitie handig van zich af schudde om aan het einde van de tocht een eitje te vinden dat wel heel erg graag wilde. Met als gevolg dat wij zwanger zijn en ik er stil van ben. Dit in tegenstelling tot mijn vriendin die door de kamer stuitert vol onstilbare vreugde. Volgens de notulen heb ik na het predictorbericht zeker 30 minuten niets gezegd: van binnen juichte ik. Denk ik. Diezelfde avond al rollen de eerste namen over tafel. Mijn vriendin gaat voor tweeklinkerig, kort en Hollands, ik ga voor bohemien, lang en Engels. We spreken af dat hij geen naam krijgt die eindigt op y of i en geen dubbele naam. Hij krijgt mijn achternaam want die is volgens mijn vriendin mooi. Bovendien ben ik stamboomhouder en dus zie ik mijn kans schoon: hij wordt een Lochs. Wijlen overoom Wim zou verheugd zijn. Ik houd wel van een ommezwaai op zijn tijd. Het leven een beetje overhoop gooien. Kenners vertellen mij sinds kort dat hij voor ons echt een ommezwaai gaat zijn, streep dat beetje maar gerust door, zeggen ze. Smalend fluisteren ze dat het voorlopig gedaan is met de zomeravondrosé en de filet americain op warm brood op zondagochtend. Het is voorlopig afgelopen met tien keer omdraaien in bed op zaterdagochtend. Gedaan met rugzakreizen, neuspeuteren, boeren en vloeken. We nemen hem niets kwalijk. Er gaat een deur van het slot waarvan wij niet weten wat hij tot nu toe verborgen hield en eerlijk gezegd, het maakt ons niets uit. Veel van wat we met z’n tweeën doen zal leuker zijn met hem erbij spreken we onszelf bemoedigend toe.