Truc

Een handige truc die ik toepas tijdens het schrijven van verhalen is de volgende. Ik pak een boek van volstrekt inferieure kwaliteit(*), plaats dat in de buurt en blader erdoor elke keer als ik vast kom te zitten in de door mijzelf opgelegde werkstructuurtjes. Ik ga niet uitgebreid zitten lezen, maar scan gewoon de pagina’s die ik tegenkom en pluk er hier en daar wat regels uit. Mijn god denk ik dan, dat dit gepubliceerd is? Dat kan ik beter. En dat heeft niets met mijn ego te maken maar met realistisch zijn. Een besef dat mij prima helpt en vooral nieuwe energie geeft. Gelukkig zijn er talloze boeken van inferieure kwaliteit. Ik noem geen auteurs, zou niet netjes zijn. Dit foefje wordt overigens ook door andere schrijvers gebruikt. Er is één maar. Wat als mijn boek uiteindelijk ooit op een schrijversbureau belandt als ‘motivator’. Oef. Wat dan? In dat geval zie ik het maar als een boek dat anderen beter maakt. Heb ik toch een bescheiden bijdrage geleverd aan lezend Nederland.

(*) Inferieure kwaliteit is een subjectief begrip. Voor mij zijn chicklits bijvoorbeeld volkomen oninteressant en kinderlijk geschreven nonboeken. Ook het genre ‘door-vrouwen-geschreven-psychologisch-literaire-thrillers kent titels van discutabele kwaliteit.