Verhalen dat hij heeft. Tjonge jonge. Soms een half uur aan een stuk. Tetterdetet. Wijzen naar een voorwerp en erbij vertellen als een stadsgids. Zijn taal lijkt een beetje Arabisch met een vleugje Latijns en met enkele terugkerende woorden die klinken als: diego en letsjo. Net als ‘papa’ dat hij te pas en te onpas gebruikt. Iedereen die hij kent is namelijk papa. Maar ook zijn ochtendpap, de telefoon en de stapel tijdschriften op het groene krukje bij het raam. Allemaal ‘papa’.
Soms duurt het even voordat zoonlief J. een nieuwe stap zet. Maar als hij eenmaal doorheeft hoe het moet dan pakt hij het snel op. Lopen leerde hij in een dag. Opstaan, vijf pasjes zetten en niet meer stoppen. Rollen en omdraaien hetzelfde. Hij kwam niet meer uitgerold. Van het eerste woordje verwachten we hetzelfde. Ik verwacht dat hij begint met een lidwoord en er vervolgens een hele zin achteraan plakt. Bijvoorbeeld: “De…pap ben ik zat, graag fruit in de ochtend en omdat ik niet voor niets Nederlands spreek het volgende: Waarom mag ik nooit eens in mijn nakie door de kamer rennen, altijd weer die kleren…het is lente lieve mensen. Lente.”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten