Belevenissen

Van de meest vreemde dingen worden belevenissen gemaakt. Iets dat je mee moet maken. Want als je niets ‘beleeft’ dan leef je niet, lezen we in onze favoriete tijdschriften. Zo moet zelfs een bezoek aan de V&D al een belevenis zijn. Dat is het overigens niet, maar ze bedoelen het goed. Prikkel alle zintuigen en hoop dat het doorverteld wordt. Zo ook mijn kapper. Ik ga mijn haren niet laten knippen. Nee joh. Ik ga het meemaken. Ervaren. Mijn kapper heeft het goed voor mekaar, dat moet ik hem nageven. Maar elke keer als ik ga schiet er een kleine spanning in mijn lijf. Je gaat er niet zomaar naartoe namelijk, je gaat het…beleven. Precies.

Ik vraag me nooit af welke kleding ik moet dragen als ik ergens naartoe ga. Ik pak of wat nog over de stoel hangt of hetzelfde maar dan schoon uit de kast. Maar als ik naar de kapper ga heb ik gek genoeg altijd het gevoel dat ik ‘gekleed’ moet gaan. Dat komt hierdoor: het clientèle en het personeel. De meerderheid van het clientèle bestaat uit vrouwen van 30 en ouder, niet bepaald onbemiddeld en altijd tot achter de komma goed gekleed. Het personeel idem dito: veel jonge vrouwen en een paar mannen die op mannen vallen en allemaal afgemeten hip zijn tot aan de sokken toe.

En daar wandel ik naar binnen. Mijn beste broek aan(jeans), gehuld in mijn meest veilige t-shirt (12 jaar oud), aan mijn voeten mijn nog-net-niet-afgetrapte gympen van Converse en op mijn armen de prenten die gelukkig als ‘ hip’ en ‘creatief’ worden gezien. Pfff. Nu is de vraag: waarom ga je niet naar je buurtkapper waar je ook in je ochtendjas welkom bent? Simpel: ik trap met beide benen in de belevenis. Dat ze mijn haren wassen en dat dit soms 10 minuten duurt omdat mijn kapster nog niet klaar is. Want ja, ik ga niet naar ‘de kapper’, ik ga altijd naar 'mijn kapster'. Zij heeft een zoontje in de leeftijd van J. dus we hebben altijd iets om over te praten. Bovendien zegt ze elke keer dat ik zulk mooi dik haar heb en nog zoveel ook (wat niet helemaal waar is maar dank je wel). Precies, ook die conversatie is een deel van de belevenis.

Heb ik al verteld dat de stoel aan de wastafel kleine mannetjes in zich heeft die je rug masseren terwijl je erin ligt. Nee? Deel van de belevenis. Nog ’n kop koffie mijnheer? Ja, lekker. Deel van de belevenis. De kapper naast me die tegen zijn vrouwelijke klant roept: “Echt waar, sport jij? Maar dat heb jij toch helemaal niet nodig. Kijk nou. So dapper van jou.” Belevenis. De gekke gezichten die hij trekt als hij praat. Belevenis. De vrouw van 54 die voor de kleur felroodzelfsmethetlichtuit kiest. Belevenis. Het uitzicht op de haven. Belevenis. De workshop ‘fix je haar voor je bruiloft en andere tricks’. Belevenis. Drie vrouwen achter de kassa die het hebben over postcodes. Belevenis. De prijs die ik moet betalen voor dit alles. Belevenis.