Ik ga mopperen. Alle reden toe, de vooruitzichten waren namelijk grandioos. Zondag, 23 graden, veel zon, lekker in de tuin en op wat vrienden die later die dag langskomen na had ik minimale plannen. Een zondag kan soms verwachtingsvol zijn, meer nog dan andere dagen. Je kijkt er zo naar uit dat je de dag en de invulling ervan belangrijker maakt dan eigenlijk nodig is. Hij wordt kortom onhaalbaar en ontglipt je als water tussen je vingers.
Ik begon de dag met een paar kilometer hardlopen. Zoonlief J. werd wakker in een jengelstemming, naweeën van een verkoudheid en zou dat de hele dag volhouden. Wilde ik overleven dan moest ik naar buiten. Hardlopen dus. Toen ik vertrok scheen de zon nog. Ik kon de wereld aan. Na pak hem beet een kilometer ligt er een klapbrug op mijn route. Normaalgesproken is dat geen probleem maar met de eerste warme dag van het jaar vol in bloei, kruipen de rijken der aarde uit hun tweede huisjes en gaan lekker een stukje varen. Voor ons armoezaaiers (twee mensen op de fiets, een kerel in een oude Kadett en ik betekende dit dat wij netjes bij de opklapbrug mochten wachten en gevraagd werden eerbiedig te buigen naar de langsvarende elite van ons land. Boten volgestouwd met zongebruinde ‘pensionados’ met losjes in hun hand een heerlijk glas koele zondagochtendchampagne. Heerlijk decadent. Ik zag hoe ze hooghartig langs ons heen keken. Ken je plek arbeider. Vroeger, toen ik een jaar of 11 was, kropen mijn vriendjes en ik stiekem op het onderhoudspad onder de hoge brug over het kanaal en plasten dan over de onder ons varende binnenvaartschepen. Die behoefte kreeg ik weer even. En met een beetje mazzel en mikken zou ik de glazen zomaar tot aan het randje kunnen vullen. Maar ik liep volwassen en verstandig verder en kreeg na een kilometer of zes last van exploderende benen. Hardlopen: over en uit. Ik zwoegde naar huis.
Vervolgens het volgende. De zon was inmiddels grotendeels weg. De eerste echte warme zondag betekent dat motorrijdend Nederland er en masse op uit trekt. Ik snap dat. Ah, de vrijheid. De wind in je gezicht. De geur van weilanden en bossen. Maar waarom ze dat met z’n vijfenzeventigen tegelijk deden is voor mij een raadsel. De takken en bladeren in onze tuin bogen kansloos onder de luchtdrukverplaatsing. Gaat ver heen motorrijdende mensen, gaat ver heen.
Ik besef dat wonen in een stad soms een luidruchtige ervaring kan zijn. Maar dat liefst twee buren tegelijk deze dag aangrepen om lekker een muurtje en wat tegeltjes te gaan kappen met pneumatische apparaten, en gaatjes te gaan boren met alle deuren open, deed de deur dicht. Klats. In plaats van woordjes naspreken doet zoonlief J. sinds deze zondag het geluid van een boormachine na. En niet eens slecht. Echt waar. Het is maar goed dat buurman Z. Akkenwasser zelf geen kinderen heeft. Jammer is het wel.
Inmiddels was het drie uur in de middag. De vreemde claxongeluiden die we al enige tijd in de verte hoorden, kwamen langzaam maar zeker dichterbij. Trucktoertocht! Verdorie, helemaal vergeten. Een trage, haast oneindige stoet luid claxonerende trucks rolde als een Chinese draak door de straat achter ons huis. Aan boord bevonden zich enthousiaste bestuurders en nog enthousiastere verstandelijk gehandicapten die trekkend aan het claxonkettinkje de dag van hun leven beleefden. Kijk, daar wil ik niet over mopperen. Het is hun gegund. Waar ik wel over mopper is het feit dat ze op de rotonde verderop omdraaiden en besloten om nog een keer langs te komen rijden. Was niet nodig. Had nou maar langs de haven gereden dacht ik. Daar waar de plezierjachtjes rustig aan steigertjes lagen te dobberen op het kalme kanaalwater. Hun champagne zou er onmiddellijk van verschralen.
Enfin, de zon was inmiddels helemaal vertrokken. Zou ik ook doen na zo’n dag. Onze vrienden stonden aan de deur. Ik moest snel mijn humeur oppeppen, wilde ik nog enigszins genietbaar zijn. Ik dacht heel even aan de ‘killermojitos’ die overbuurman A. maakt. Twee mojitos in de volle zon en alle spanning, alle herrie en drukte zou verdwijnen als sneeuw onder de zon. Ik ga maar snel dat recept vragen. Volgende week is het weer zondag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten