Ode aan het hulpeloze varkentje

Al wekenlang woont er een varkentje onder onze boekenkast. Zie hem liggen daar, zielsalleen. Vergeten door iedereen en hij kan er zelf helemaal niets aan doen. Hij is daar niet naartoe gewandeld, hij is er naartoe gegooid. Bovendien kan hij zich niet bewegen dus hoe zou hij uberhaupt moeten ontsnappen? Ik heb het varkentje alleen in de gaten als ik op de bank zit en lager kijk dan ik normaal zou doen. Moet ik nu opstaan en hem pakken? Als ik langs de kast loop zie ik hem niet, dan vergeet ik dat hij er ligt. In mijn hoofd is dan geen ruimte voor een gedachte aan het varkentje. Zo gaat dat als je vergeten bent. In het hoofd van anderen is geen plaats meer voor je. Ik zie het varkentje dus alleen als ik zit en geen zin heb om op te staan. Laat maar liggen denk ik dan. De stofzuiger lost het probleem wel ’n keer op.