Geseling

Het was Eerste Paasdag en die begint traditioneel met de discussie: ‘Wat wordt er ook al weer gevierd met Pasen?’ Mijn hoofd was nooit aanwezig bij de godsdienstlessen, meestal was mijn hoofd bij de tekeningen die ik maakte tijdens de les of bij het mooiste meisje van de klas. Overbodig om te vermelden dat ik de kerk kort na mijn vormsel van me heb afgeschud als regendruppels van een paraplu. Ik vier dan ook geen Pasen maar geniet van de brunch.

Maar wat vieren we nou eigenlijk? vroeg vriendin R. terecht. Avondmaal? Opoffering? Kruisiging? Herrijzenis? Dat we ons moeten schamen? Immers, ook al zie ik georganiseerd geloof als de bron van alle kwaad (ik chargeer), dat wil niet zeggen dat ik de basisbeginselen niet hoef te begrijpen. Het is namelijk wel een van de onderleggers van onze cultuur. En er komt een dag dat ik dit alles aan mijn zoon moet gaan uitleggen. Dat en hoe kinderen gemaakt worden. Dit wordt overigens een lang verhaal. Laat ik wat ruimte maken voor een koffiebreak.

…


Zo. Waar was ik gebleven? Eerste Paasdag. Op dezelfde dag was ook de Ronde van Vlaanderen. Dat is opoffering van een hele andere orde. Ik waardeer de geste van Jesus van harte, dat opofferen voor de zonden van de mensheid maar wat de winnaar Fabian Cancellara liet zien was bovenaards. Dat terzijde. Voor de Ronde van Vlaanderen gingen we eerst brunchen bij de schoonouders. En dat betekent een tafel vol heerlijkheden. Ik eet dan altijd te veel en alles, behalve eieren. Mij bekruipt dan altijd dat innige gevoel dat ik moet bewegen. Weg uit de stoel.

Wat doe je dan? Dan pak je de fiets. Om te compenseren. Twee keer 10 kilometer. Moet kunnen. Helaas vergat ik in al mijn enthousiasme dat je het Hollandse weer niet kan vertrouwen. Nog niet eens voor een minuut. Dus ik fietste terug, of beter gezegd ik zwoegde terug naar huis. Wind tegen, zwartgekleurde wolken aan de horizon, plaagstoten vol wind en felle regen. Ik werd gegeseld. Dju. Wat was ik aan het opofferen. Niks geen Pasen vieren of een wielerwedstrijd kijken, niks geen eieren eten of een hypocriet bezoekje aan de kerk. Ik moest gestraft worden en dat is aardig gelukt. Tot op mijn vel namelijk...