Crisis en politieke verkiezingen. Twee machtig mooie redenen om de tv niet aan te zetten en de krant niet open te slaan. Men schermt slechts met holle kreten en betekenisloze one liners, die op het eerste ogenblik misschien wel lekker klinken maar als je er uiteindelijk over nadenkt simpelweg niets zeggen. Zo gaat het al sinds we als radeloze kiezers ontdekt zijn door het populisme. Soit. Onder een bepaald programmapunt komen echter niet uit. Het Grote Inleveren. Oftewel Het Pijnlijke Bezuinigen. Het ons pijn doen in de portemonnee. Lekker belangrijk denk ik dan. Mij doe je geen pijn Job. Ik heb namelijk andere dingen aan mijn hoofd, mijnheer Pechtold.
Onze vaatwasser is kapot.
Wat dacht u daar van mijnheer Rutte: u de vorig jaar nog bij uw moeder wonende aanstaande premier van ons alleraardigste klaaglandje. Nog ’n keer dan maar: mijn vaatwasser doet het niet meer! Dat is pas inleveren. Met je afwasvrije handen in een veel te klein klote teiltje een sopje moeten trekken waar het bestek en servies van drie dagen eten en koken doorheen moet. Om het vervolgens uit te laten druppelen op een keukenblad dat afloopt. Dat noem ik pas inleveren. Kijk, mijn auto kun je afpakken Femke en die hypotheekrenteaftrek zal me worst zijn Emile, maar geen vaatwasser meer hebben. GRR. Godnondeju wat is dat afzien zeg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten