Voor:
Ik ben geen klusser. Ik ben noch vernuftig, noch heb ik het noodzakelijke geduld om te klussen. Bovendien, zodra handgereedschappen een beslissende rol gaan spelen in wat ik doe, raak ik pardoes mijn van nature rustige inborst kwijt. Het gaat dan steigeren in mijn lijf. En dat heeft niets met adrenaline te maken, des te meer met ‘een onvoorstelbare afkeer hebben van’.
Komt ook nog bij dat als ik iets doe wat ik niet graag doe, ik altijd het gevoel heb dat de tijd die ik besteed aan het doen wat ik niet wil doen, net zo goed kan gebruiken om dingen te doen die ik wel graag doe. Zo complex is het dus in mijn geval, dat klussen.
Desondanks moest er een keukenblok vervangen worden, hadden vriendin R. en ik besloten met zweet in onze handen. Ik kan daar wakker van liggen, vriendin R. overigens ook. Van de beren op de weg. Zeg maar gerust een roedel beren op onze weg. En ze zijn ‘in the mood’ voor een slachtpartij.
Omdat mijn vriendin en ik beiden geen flauw benul hebben van hoe je klusrampen oplost, zien we dingen misgaan zonder te weten hoe ze weer goed kunnen komen. Wij zijn meer van de ideeën. Ken je kernkwaliteit. Maar het kwam goed. Oef. Met de hulp van H. en J. Twee professionele vrijetijdsklussers. Weg is onze oubollige schijnbaar landelijke keuken, weg zijn de beren en de slapeloze nachten. Welkom nieuwe keuken, welkom.
Na:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten