De lokvogel

Vlieland kent twee supermarktjes, te weten een Coop en een Spar. De Coop genoot mijn voorkeur omdat ik al eens eerder in een Spar ben geweest. Ik was er op een maandagochtend, half negen in de ochtend. Geen seconde eerder.

Het eiland is daarin traditioneel. Men eet er bijvoorbeeld nog gezamenlijk aan een tafel om stipt 12.30 uur. Een vooroorlogs ritueel dat wij niet meer kennen. De winkels zijn dan gesloten. Net als tijdens de avonduren, want de koopavond net als de koopzondag zijn concepten die men op het eiland niet kent. Heerlijk, eigenlijk.

Zo zijn er meer bijzondere rituelen. Het vriendelijke vrouwtje dat bij de bakker werkt, haalt haar kinderen om 12.25 uur met de fiets van school. Ze heeft daarvoor alle tijd van de wereld. Haar kinderen lachen en zijn goedgemutst. Mijn mond valt open terwijl de rest van mijn gespannen lijf opeens voor eens en altijd weg wil uit de stad, weg van mijn knetterend drukke bestaan waaraan geen ontkomen lijkt te zijn…Shit. Zie je wel, ik wist het. Ik trap als altijd in de vakantieval: jezelf verzekeren dat je leven anders moet op een volstrekt verkeerd moment.

Daar stond ik dan, in de met drie mensen bevolkte rij van de Coop. Drie mensen in de rij is druk op Vlieland. Er wordt dan een tweede kassa geopend, in dit geval door een goedlachse Friesin die ik niet verstond. In mijn mandje ligt wat broodbeleg, een half gesneden bruinbrood, een pak melk en een pak yoghurt. Achter mij staat een vogelspotter, herkenbaar aan zijn leeftijd, de warme wollen trui, de gelaatsbedekkende baard en de Teva-instappers aan zijn voeten: de betrouwbare wandelschoen voor de hete zomer, zeg maar.

Voor de vogelspotter ben ik een vreemde vogel. Omdat ik het stadse dat aan mij plakt als strandzand aan een natte voet die maandagochtend nog niet helemaal van me had afgeschud (we waren pas een dag op het eiland) herkende hij in mij alles wat hem vreemd was. Zaken als ongeduld, afschuw over de hoge prijzen en teenslippers.

In zijn winkelmandje ontwaarde ik zijn doel van de dag. Twee met alle zorg geselecteerde flessen rode wijn. Om negen uur in de ochtend? Mijn theorie is dat het mannetje vogelspotter diezelfde dag nog een vrouwtje vogelspotter zou gaan verleiden. Hij had haar al op de boottocht naar het eiland gespot en was vastbesloten haar het hof te maken.

Daarbij zou hij de concurrentie de loef afsteken: concurrentie in de vorm van hippe stadse vogels die het eiland massaal bevolkten. Aangezien zijn donsvacht nogal grijs en gewoontjes is, in tegenstelling tot de bonte stadse vogels, heeft hij zijn heil gezocht in andere stimuli. Voorwaar, een briljante zet van een verder onzichtbaar gevogelte. Immers, wie niet sterk is of er niet goed uitziet biedt alcohol aan. Dat werkt namelijk altijd.