Blind en doof en dat op dezelfde dag

Aftakeling 1.

Gisteren mijn ogen gaan laten meten. Een oogopenende gebeurtenis die ik al 15 jaar aan het uistellen ben om de infantiele reden dat ik ‘dan toegeef aan mijn lichamelijke aftakeling’. Onzin natuurlijk. Nu schijnt er iets bijzonders aan de hand te zijn in de streek van mijn irissen. Ik heb een dubbele cilinderafwijking of zoiets riep het meisje van het oogmeetapparaat, zelf ook enigszins verbaasd. Eigenlijk heb ik goede ogen maar ook weer niet. Hoe dan ook, ik heb een bril/lenzen nodig. En wel voor de hele dag. Of ik een afspraak met de lenzenopmeetspecialist wil maken. Doe ik! Morgen, of anders volgende week of zo.

Aftakeling 2.

Tegelijkertijd ben ik officieel gestopt met het in de hand werken van een andere lichamelijke aftakeling. De piep in mijn oren die af en toe hinderlijk opduikt. Na bijna 25 jaar intensief concertbezoek zonder gebruik te maken van oordoppen (want dat is niet metal) had ik deze aftakeling natuurlijk moeten horen aankomen. Ruimschoots te laat om de piep tegen te gaan heb ik onlangs speciale oordoppen besteld en ontvangen. Netjes op tijd want met optredens van Burnt By The Sun en Volbeat voor de boeg zou mijn gehoor wel eens definitief beschadigd kunnen raken.

Aftakeling 3.

Rest de vraag wat zal volgen. Vergeetachtig ben ik al. Bakbrood in plaats van stokbrood, kruidenboter vergeten. “Dat heb ik je toch ge-ze-hegd! Echt waar? Weet ik niks meer van. Ja gisterenavond. Wow, nee…geen idee waar je het over hebt.” Dergelijke gesprekken worden doorgaans afgerond door een luide piep in mijn oren. Enfin, dat soort vergeetachtigheid. Onbetekenend maar als feit keihard. Wat volgt dus? Ik zet mijn geld op mijn linkerknie. Het geluid dat die soms maakt, niet meer normaal.