Bon Iver is de naam...Pukkelpop deel 2

Een bandnaam is als een goed merk. Er moet een verhaal achter zitten, een emotie. Of sterker nog: een belofte. En een naam moet klinken als een klok. Friture Rojala doet dat bijvoorbeeld niet. Starbucks wel. Op Pukkelpop speelde de Amerikaanse band Bon Iver. De eerste groepsdiscussie ging over de uitspraak van de bandnaam. Doen we het op z’n Frans of op z’n luie en niet al te moeilijke Anglo-Amerikaans en dan heet het Bon Aijver. 

Zanger Justin Vernon (de personifiëring van Bon Iver) verloste ons smachtende luisteraars: je spreekt het uit op z’n Frans. De Francofiel in ons gezelschap wist de Anglofielen te leren dat het ‘goede winter’ betekent maar dan moet je Iver wel met een H schrijven: Hiver dus. Pfff. De tweede discussie ging over het ontstaan van de naam. Immers, de naam is perfect gekozen. Poëtische muziek, zwaar aan de melancholische kant en vaak ongrijpbaar mooi. Nu wist de Muziekofiel in ons gezelschap dat de muziek van hun laatste cd tijdens de winter opgenomen is in Wisconsin, misschien wel de koudste staat van de VS. Aha. Met die info is het verhaal achter de naam eenvoudig te verzinnen. Het gaat als volgt. Zanger alleen in een hut, mistroostig met zijn muziek bezig, een winterlang, komt naar buiten met een van de mooiste cd’s van het jaar. Als dat geen Bon Hiver is weet ik het ook niet meer.

PS In het snijdend koude Alaska wenst men elkaar elk jaar een Bon Iver. Een goede winter. En dat is de werkelijke achtergrond van de naam. Dat hadden we kunnen weten: het stond namelijk in het programmaboekje. Duh.