Het is 1.453 kilometer en 356 meter rijden naar Sords, een gehucht van drie boerderijen, twee woningen en een oeroud kerkje, verborgen in de heuvels van Noord-Spanje. Het toeristische hoogtepunt van het dorp is een brugje uit de Middeleeuwen waar zich tevens het afvalverzamelpunt van het dorp bevindt. Handig maar niet bepaald een lokker.
Negen dagen lang was ik terug in een dorp, net als vroeger. Terug in de rust en leven in een tempo van kalm aan, morgen is er nog een dag. Hoe kan dat nou niet bevallen? Wij (wij plus vrienden met een tweeling van een jaar oud) hadden er ‘een huisje’ gehuurd. Zo zeg je dat. “Ach, we hebben gewoon een huisje ergens in Catalonie gehuurd. Lekker weg van de drukte. Heerlijk! Wijntje doen, tapasje; maar dan echt op z'n Spaans. Heel anders hoor, niet zoals bij ons. Hoofd effe leegmaken, de batterij weer opladen: je kent dat wel.” Je wilt namelijk niet opscheppen. Fout! Dat wil ik wel. Het huisje was een HUIS. Of beter gezegd; een LANDHUIS. Immers, een hoeve (oorspronkelijk uit het jaar 1791) met 6 slaapkamers, 4 badkamers, 85 schilderijen en ingelijste foto’s, 90 stopcontacten, 3 grasveldjes (met sprinklers), een zwembad, 2 barbecues, een buitenterras van 10 bij 4, negen televisies, 3 audiosets, 4 dvd-spelers (plus circa 60 westerns in Spaans nagesynchroniseerd, 15 tuinstoelen waaronder 4 stretchers en een compleet uitgeruste keuken mag je gerust een LANDHUIS (inderdaad: in kapitalen) noemen. Het duurde zeker een dag voordat ik me op mijn gemak voelde, omringd door zoveel decadentie.
Kortom, we genoten van het prettige voordeel dat ‘naseizoen’ heet. Zodat ook wij, de proletariers, eenmaal mogen genieten van een doorgaans onbereikbare weelde. Een week doen wat de hoogseizoenrijken doen: op hun gat liggen en zich druiven laten voeren door bevallige schonen. Althans, dat is wat ik zag met gesloten ogen. Met geopende open waren we twee gezinnen met gezamenlijk drie kinderen. En dat betekent dezelfde leefstructuur als thuis maar dan in een groter huis. Bij vertrek hoop je dat ze goed slapen (lees langer dan normaal) en vooral dat ze niet het zwembad in kukelen tijdens een moment van onoplettendheid. Zoonlief sliep als na een nacht doorzakken en het zwembad had geen enkele aantrekkingskracht op hem. Ik zou bijna wensen dat hij altijd een jaar oud blijft. De voordelen zijn immens: altijd naseizoen, altijd Sords.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten