Van Barcelona moest ik kotsen. Letterlijk. Als je de hele dag chorizo eet is de kans groot dat ergens een pseudokok je in de maling neemt met vlees-op-de-grens-van- vergankelijkheid. Terugdenkend beschuldig ik de kok in die tent aan de haven. Er zaten veel Britten op het terras en die nemen het toch al niet zo nauw. Wat zou het die kok ook kunnen schelen? Fokbaan, slecht betaald, lange dagen. Dan ben je al snel geneigd om het zelf ook al niet zo nauw te nemen. Leuke stad overigens, Barcelona. Geen Parijs of San Francisco maar dat kan ook niet want die bestaan al. Die bohemienne look, gecombineerd met een onvergelijkbare Spaanse flair en de vrouwelijke vormen. Ik zou daar wel kunnen wennen.
Kotsen dus. De incubatietijd van slechte chorizo is normaalgesproken acht uur. Slok je daar een paar wijntjes achteraan dan is het al snel een uurtje of zeven. De warme zever liep mijn mond in net toen ik wilde gaan slapen. Een vluggertje toilet, drie keer mijn mond wagenwijd openen en flats: een toiletpot om te boenen. Vervolgens vlug terug naar bed en nog voordat mijn vriendin R. uit de douche stapte had ik al een dagje Barcelona weggespoeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten