In de rij bij de kassa

Ik sta bij de J. in de rij. Geen lange rij, het is woensdagmiddag. Alleen de thuiswerkers, wisselploegwerkers, studenten en werklozen zijn er. De J. is een van de velen in de stad waarin ik woon. Leuk wordt het pas als de kassa en de mensen die erin staan opduikt. Een manvrouw voor me drukt het meisje aan de kassa op het hart dat iets in haar winkelwagen 'smelt als de netel'. Haar stem klinkt meedogenloos en mannelijk. Gerijpt in een 140 kilo wegend vat. Ik kan een glimlach niet onderdrukken. Zal ik haar corrigeren? Of liever niet, ze ziet eruit alsof ze me zo een klap verkoopt met wat het ook is dat smelt als de netel. Bij haar is nog een andere manvrouw. Iets jonger. Haar dochter misschien. Zou kunnen. Ze neemt net afscheid van een vriendin, die ogenschijnlijk bij de J. werkt. "Spreek je op Hyves of MSeheN!", zegt ze tegen haar vriendin. Opnieuw een glimlach. Nog zo'n giller en ik breek in lachen uit, ik zweer het. Denk dat ik vaker boodschappen ga doen.