We bezochten het Dali-museum in Figueres. De kinderwagens mochten niet mee naar binnen en dus maakten we museumbezoekteams. We waren immers met vier volwassenen en drie kinderen. Een team deed het museum terwijl het andere op de kinderen paste. En vice versa. Mensen kijken met bewondering naar ouders die drie peuters meezeulen. Ze denken, een drieling...wow, holy cow. Och, wat een schatjes...maar dan in het Spaans. Het museum dus. Na het bezoek - wat zeer de moeite waard was, het was laat ik zeggen een surrealistische ervaring - ben ik van twee zaken overtuigd. 1. Ik wil nooit meer in mijn leven een groep Russen tegenkomen. En 2: er moet meer kunst in ons huis komen. De kunstuitleen in onze woonplaats lijkt dan een bereikbare oplossing. Probleem is dat er maar weinig krenten in die pap drijven. We struinden het museum uit, op weg naar zoonlief die met z'n tweelingvriendjes in de schaduw buiten op ons wachtte, toen we handig op z'n Amerikaans langs de souvenirshop werden geloodst. Meer kunst in huis werd opeens betaalbaar en haalbaar. Twee keer acht en een halve euro om precies te zijn. Leuk in elke kast, op elke tafel en het drinkt heerlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten