Apple en ik

Okay.

Dit is weird.

Ik heb mezelf laten verleiden tot de aanschaf van een iPhone. Een van de door de media bekritiseerde vierde generatie nota bene. Zo sterk is het merk Apple namelijk. Zelfs als het niet goed is, kopen we het toch nog. Wat niet helemaal waar is, want Apple maakt kwalitatief en creatief supertoffe producten. Excuses voor het fanachtige taalgebruik.

Hoe dan ook. De wachttijd is 10 weken. Ik zit momenteel in week twee en houd het niet meer. Wat is er aan de hand met mij? Ben ik ziek? Hoe kan het dat ik smacht naar iets dat ik nog nooit in mijn leven heb vastgehouden?

Een product dat ik van naam ken en waar ik van weet dat andere gebruikers er dol op zijn (en ik houd normaalgesproken helemaal niet van dingen waar de massa ook van houdt). Een product bovendien waar je mee kunt bellen en zowaar, ik heb een hekel aan bellen. Dus opnieuw: wat is er met mij aan de hand?

Apple is een virus dat we zelf in stand houden. Kwestie van een ongelofelijke merkstrategie. Dat het personeel in India onderbetaald is, dat het personeel in China het liefst massaal zelfmoord pleegt, dat ze bij Apple arrogant zijn en marktdominant willen zijn, allerlei schimmige contractafspraken maken met software en hardware leveranciers: dat alles wordt door ons massaal door de vingers gezien omdat we moeten. We willen Apple, we smachten ernaar, we zijn er gek op. Kortom, we geven onszelf geen andere keuze.

Zo zwak is de mens. Zo zwak ben ik dus, eigenlijk. Nu ik er wat langer over nadenk.

Help!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten